De verschuiving naar de nuldelijn treft ook de diagnostiek. Waar apps, gadgets, tests en meters de patiënt steeds meer regie in de gezondheid verschaffen lijkt nu ook de tijd rijp dat diagnostiek direct naar de gebruiker wordt gebracht. Door het digitaliseren van diagnostiek wordt de patiënt in staat om zonder tussenkomst van een arts een laboratoriumdiagnose te verkrijgen.
Diagnostiek is van oudsher alleen aan te vragen via een arts. Een huisarts is daarbij vaak het startpunt, maar denk ook aan GGD’s, klinieken en bijvoorbeeld verloskundigen. Via deze professionals is een laboratoriumonderzoek aan te vragen, uiteraard pas na een consult of triage. Dit werkt prima, maar kan omslachtig blijken in de praktijk. Bovendien is er bepaalde diagnostiek denkbaar waarbij de professional juist voor een barrière zorgt. Denk maar eens aan de diagnostiek van infectieziekten als Chlamydia…
Verschillende startups zagen aan de poten van de traditionele diagnostiek. Online toepassingen staan centraal. Door online een test te bestellen kan de gebruiker thuis aan de slag. Lichaamsmateriaal moet dan weer teruggestuurd worden voor analyse. Waarna online ook weer de uitslag in te zien is. In de VS spreekt men van ‘remote diagnostics’. Laten we eens kijken naar 3 uitdagers in deze jonge markt.
Letsgetchecked.com
Dit Ierse bedrijf biedt een scala aan testkits aan. SOA-diagnostiek is hier goed vertegenwoordigd maar ook ‘simpele’ tests om een virale of bacteriële infectie te determineren, cholesterol te meten, glucosewaarden te bepalen en bijvoorbeeld HPV te screenen. Het bedrijf haalde 12 miljoen dollar op om uit te breiden richting de VS. Een slimme zet, want diagnostiek is in de VS veel duurder dan in Europa. Een beetje disruptie kan daar geen kwaad.
Hoe groot Letsgetchecked precies is laat zich moeilijk raden. Zoals bij veel startups komt er veel over het bedrijf naar buiten maar geen omzetcijfers. Een testbestelling leert dat dat we ordernummer 15132 hebben. Dus meer dan 15.000 bestellingen zullen ze nog niet uitgeleverd hebben.
Thriva
Het Engelse Thriva houdt het simpeler. Het bedrijf biedt een aantal proposities aan waarbij ze zelf een pakket van analyses hebben samengesteld. De focus zit hem hier op een algemeen beeld van de gezondheid en daarbij ook het herhalen van de test. Slim model natuurlijk, zo wordt het een abonnement en dus terugkerende omzet.
Thriva lijkt in te zetten op vitamentesten en daarbij ook supplementen te gaan leveren. Ook hier krijgen we een slecht beeld van omzet en groei. Maar de markt waarin Thriva zich roert is een stuk kleiner dan Letsgetchecked. Het preventief testen op vitaminen staat nog in de kinderschoenen, als het hier überhaupt om een markt gaat. Persoonlijk denk ik dat dit een niche is voor de wat meer hypochondrisch ingestelde mens…
Testalize.me
Dichterbij huis vinden we testalize.me. Een Rotterdams bedrijf dat zich volledig focust op SOA-diagnostiek. Met een viertal tests kan iedereen zelf testen op Chlamydia en Gonorroe. Niet heel gek, Chlamydia komt 100.000 keer per jaar voor. Alleen al in Nederland. Die SOA an sich is al een markt.
Over aantallen is ook hier niet veel bekend, naar eigen zeggen test het bedrijf 20.000 mensen per jaar. Wat zoekwerk levert op dat testalize.me aan GGD’s levert. Door een product te stroomlijnen dalen kosten, ik kan me zo voorstellen dat een test via testalize.me kosten bespaart voor de GGD.
Wat navraag levert inderdaad de antwoorden op. Door samples te anonimiseren dalen administratieve kosten en door vervolgens alles te automatiseren wat er automatisch kan duikt het bedrijf onder de geldende NZa-tarieven voor diagnostiek. Hiermee wordt een nieuw businessmodel bloot gelegd. Anonimiteit levert kennelijk een kostenbesparing op.
Juist in de zorg is er een extreme administratiedruk. En terecht of niet terecht, lichaamsmateriaal op naam van een patiënt moet uiteraard met de juiste voorzorg behandeld worden. Maar wat nu als die naam ontbreekt? Wat als er simpelweg geen data is om te beschermen? Een hele schil aan administratieve handelingen vervalt dan en kosten dalen.
De drie spelers hebben veel gemeen. Allereerst maken ze allemaal gebruik van bestaande technieken en bestaande laboratoria. Iets wat de betrouwbaarheid van de tests ten goede komt. Zelfservice staat centraal. Dus zelf afnemen van lichaamsmateriaal, zelf (online) de uitslag krijgen en ook zelf het initiatief nemen om nazorg te krijgen.
Als laatste lijken ze in te zetten op relatief eenvoudige (en goedkope) diagnostiek. Complexe handelen worden vermeden. Dit is goed voor de prijs en gebruiksvriendelijkheid. Dit houdt wel in dat veel diagnostiek (nog) niet aangeboden kan worden. Voor SOA’s werkt dit model overigens goed. Maar ik kan me voorstellen dat kankerscreening nog een brug te ver zijn.
Er is eigenlijk maar een echt nadeel bij diagnostiek op afstand. Dit zit hem in de interpretatie van uitslagen. Want als een uitslag interpretabel is zal een deel van de gebruikers verkeerde conclusies trekken en artsen met meer werk opzadelen. Dit is het tegenovergestelde van waar ehealth voor staat.
Een uitslag van een vitaminetest zegt bovendien weinig ‘echts’ over iemand gezondheid. Het hangt heel erg af van het tijdstip van testen. De uitslag van een test zou eenvoudig moeten zijn. Dus ja of nee. Positief of negatief. Wat dat betreft is de SOA-test een absolute aanwinst om of afstand te kunnen uitvoeren.
1 reactie