Philips heeft in samenwerking met het Universitair Medisch Centrum in Utrecht (UMC) een slimme pleister ontwikkeld die coronapatiënten in het ziekenhuis op afstand kan monitoren. De pleister bevat een draadloze sensor die de hartslag en de ademfrequentie van de patiënt 24 uur per dag in de gaten houdt. Naast de pleister wordt tevens het zuurstofgehalte in het bloed van de patiënt gecontroleerd.
Minder risico op besmetting
Door schaarste van besmettingskleding voor artsen en verpleegkundigen zijn dergelijke middelen een welkome verassing bij de dagelijkse behandeling van coronapatiënten. Het risico op besmetting kan op deze manier aanzienlijk worden verlaagd. Ook bieden de draadloze sensoren meer bewegingsvrijheid voor coronapatiënten die door de draadloze techniek niet meer vastliggen aan apparatuur. Om de werkdruk bij de artsen te verlagen heeft het UMC Utrecht diverse coassistenten en studenten van de studie technische geneeskunde benaderd om op vrijwillige basis de data uit de sensoren vanuit een controlekamer steeds uit te lezen. Bij complicaties kan direct worden ingegrepen door de arts. Het UMC heeft in totaal 80 IC-plekken beschikbaar voor ernstig zieke coronapatiënten en daarnaast worden ook veel plekken in het ziekenhuis bezet door coronapatiënten met minder ernstige klachten.
Slimme pleisters en verband
Al langer worden slimme pleisters en verband ingezet om mensen met aandoeningen te monitoren. Bijvoorbeeld op het gebied van diabetes. Vaak hebben diabetespatiënten last vanchronische wondjes, die moeilijk genezen. Die komen met name voor op de voeten, waar door een verstoring van het zenuwstelsel minder gevoel aanwezig is. Met behulp van sensoren in pleisters en verband kan de temperatuur en de pH-waarde van de wond continu worden gecontroleerd. Wanneer het herstel niet naar behoren verloopt kan direct worden ingegrepen. Op deze manier worden ernstige complicaties voorkomen, die het gevolg zijn van te laat ingrijpen. Ook wordt slim verbandmateriaal ingezet bij incontinentie. Een sensor houdt het vochtgehalte bij en stuurt deze data door naar een smartphone. Verpleegkundigen in verzorgingstehuizen en ziekenhuizen kunnen vervolgens controleren bij wie het incontinentiemateriaal moet worden vervangen.
Monitoren op afstand
De afgelopen jaren zijn onderzoekers steeds verder met de ontwikkeling van minuscule technieken waarmee patiënten effectiever en op afstand kunnen worden gediagnosticeerd enbehandeld. Niet alleen worden sensoren toegevoegd aan verband en pleisters, maar ze kunnen bijvoorbeeld ook worden toegevoegd aan een medicijn dat wordt ingeslikt. Op deze manier kan de arts het medicijngebruik van de patiënt beter monitoren. Zo blijkt uit Amerikaans onderzoek dat een gedeelte van de zorgkosten wordt veroorzaakt door onnodige spoedopnames en het opnieuw voorschrijven van medicijnen, die het gevolg zijn van het niet of het te laat innemen van medicijnen door patiënten. Ook kunnen hele kleine sensoren in capsules worden geplaatst, die vervolgens worden ingeslikt en voor lange tijd diverse metingen in het lichaam uitvoeren. Bijvoorbeeld bij het detecteren van een tekort aan vitaminen en mineralen.
Zorg op afstand groeit
Het inzetten van zorg op afstand wordt doorgaans toegepast op patiënten die in de thuissituatie moeten worden gecontroleerd. Bijvoorbeeld bij ouderen die minder mobiel zijn ofpatiënten met ernstige aandoeningen die regelmatig lichaamswaardes moeten doorsturen naar het ziekenhuis. Vaak zijn dat hart- en longpatiënten. De coronacrisis lijkt het proces van de inzet van digitale zorgtoepassingen te versnellen. Zeker nu de anderhalvemetersamenleving zal blijven bestaan, zolang er geen vaccin is ontwikkeld of groepsimmuniteit in Nederland is bewerkstelligd.
